De transplantatie 9 
Ik vind dat Jan er al goed uitziet. Hij voelt zich ook goed, hij kan al merken dat de nier werkt. Hij heeft alleen nogal last van de catheters, dat is het meest vervelende. Daardoor is het voor hem moeilijk om uit bed te komen en een stukje te lopen. We merken allebei dat hele normale dingen nu vermoeiend zijn. Het kost energie om te bellen of te praten met bezoek. Jan heeft zich al voorgenomen om het heel rustig aan te doen en zichzelf te beschermen tegen teveel drukte. Het herstel is immers het allerbelangrijkste.
Catrien regelt zijn bezoek en zorgt dat het niet teveel wordt. Bijna niemand heeft zijn telefoonnummer. Gelukkig heb ik ook geregeld dat maar weinig mensen mijn telefoonnummer hier hebben. Iedereen bedoelt het goed, maar met een grote familie hang je voor het weet de hele avond aan de telefoon en dat is veel te vermoeiend.
Op maandag komt Hofker weer langs met enkele andere witte jassen. Ze zijn tevreden, de pleisters kunnen eraf blijven en er wordt in overleg besloten dat ik woensdag naar huis zal gaan. Dat voelt wel goed, dinsdag nog wat meer in beweging en dan vanaf woensdag thuis verder herstellen. Gelukkig gaan mijn darmen ook aan het werk en komt er ontlasting. Heel belangrijk na zo'n operatie en ook noodzakelijk voor het naar huis gaan.
Ik heb af en toe een gesprekje met een van de kamergenoten. Mijn buurman is 30 jaar en kwam vorige week naar het AZG voor een donorlever. Toen bleek dat ook zijn nieren bijna niet meer werken en ging de transplantatie niet door. Nu moet hij aan de dialyse en wachten op een lever én een nier. Ben ik blij dat ik woensdag weer gewoon het ziekenhuis uit kan wandelen!
Lees verder