De transplantatie 7 
De post wordt rondgedeeld en de eerste kaarten komen binnen. Geweldig al dat medeleven, het doet me echt goed wat er allemaal op de kaarten geschreven staat.
Van Julia en Hermina krijg ik 3 witte zakdoeken met in rood de datum van transplantatie erop geborduurd. Wat een leuk idee! Jan heeft ze ook gekregen, met zwarte tekst.
Zaterdagmiddag mag het infuus eruit. Ik kan immers zelf wel drinken en andere dingen heb ik niet nodig. Het geeft me een stuk meer bewegingsvrijheid. Zaterdag krijg ik tegen de avond wat meer pijn, vanaf mijn maagstreek tot en met mijn buik en bovenin de rug. Ik ga me een beetje zorgen maken, waar zou dat van komen? Het afgesloten bloedvat zal toch wel goed dichtzitten? Die nacht slaap ik slecht. Het bed kan aan alle kanten omhoog en omlaag en toch weet ik niet hoe ik moet liggen. Het zal er wel bijhoren. Ik neem me voor om me over het slapen niet druk te maken. Dat komt later wel weer, ik krijg nog genoeg tijd om uit te rusten. De pijn is er nog steeds als de paracetamol is uitgewerkt. Ik vertel Hofker mijn zorgen als hij op zondag langskomt en hij stelt me gerust. Ik ben tijdens de operatie opgepompt met gas, zodat ze gemakkelijker konden werken en daar heb ik nu last van. Gelukkig! Ik herken het nu ook wel gedeeltelijk van mijn sterilisatie in 1994.
Ook de buikpijn is te verklaren, vertelt hij. De darmen zijn even aan de kant gegaan toen de nier via de buik naar buiten kwam en moeten nu hun plaats weer vinden.
Lees verder