DAGBOEK VAN RUDI WISSINK
tot aan de transplantatie
Terug naar de site
Maandag 8 september 2003.
OK, het gaat door. Vanmiddag kregen we dan eindelijk te horen dat de transplantatie doorgaat. Alle bloeduitslagen van Jeanne waren goed. Dus ik krijg straks een klisma en dan word ik mooi schoon van binnen en lekker smerig van buiten. Ik heb ze al gewaarschuwd voor de bijzondere capaciteiten van mijn darmen en de onvermogens van mijn sluitspier.
Na de klisma krijg ik een infuus om het vochtverlies een beetje te compenseren en daarna een slaappil. Daarna blijf ik nuchter.
Morgen word ik dan gewekt om 6.45 uur. Dan mag ik nog even douchen, krijg ik zo'n prachtig ziekenhuiskleedje aan en een pilletje te slikken en dan gaan we op pad naar de operatiekamer. Dan een dikke spuit erin en pitten! Niks ruggeprik dus.
Daarna ga ik een groot deel van de dag van de wereld. Ik zie Jeanne ook tussendoor niet meer. Dus meid: die doktoren moeten nu maar eens laten zien, wat ze kunnen. Aan ons ligt het niet meer.
Tot morgen dan misschien. Maar ik denk dat ik dan even niet op de computer zit. Laat ik dan wel over aan mijn neefje.
Zondag 7 september 2003.
Ik word toch wel een beetje ipsig van de situatie van gisteravond (lees hier). Morgen gaan we dus in eerste instantie naar Groningen om te kijken of de transplantatie wel doorgaat. We moeten er op tijd zijn, benadrukte Stein gisteravond, en dat betekent om 09.30 uur. Dan zal er wel weer eerst bij Jeanne het nodige onderzocht en bekeken worden, waarna het transplantatieteam een beslissing neemt. Ja, de procedure kennen we inmiddels. En na die beslissing kunnen we het thuisfront weer bellen of het doorgaat of niet.
Gevoelsmatig zeg ik dat het gewoon doorgaat. Die ontsteking is er nu toch uit? Dus kan er niets meer aan de hand zijn. Maar ja, er knaagt tegelijkertijd iets bij mij. En dat geeft me dan weer zo'n but-gevoel. Dat komt ook -denk ik- omdat ik het zelf niet onder controle heb. Ik heb het niet in de hand, en daar voel ik me nu ongemakkelijk bij. Ik kan er ook niets aan doen. Het ligt nu allemaal aan anderen. Zeg ik, dat maakt het lastig.
Laten we er nu maar vanuit gaan dat het dinsdag allemaal gewoon doorgaat. U leest het vanzelf.
Zaterdag 6 september 2003.
't Is toch wat, moest ik gisteravond gaan slapen zonder nachtkus van Elise! Ik had het er juist gistermiddag met Jeanne en Wim over gehad: dat je als donor toch ook heel erg moet oppassen, zo in die laatste dagen, dat je (n)iets overkomt. Want als ik met dit mooie weer met de raampjes open in de auto rijd, en ik voel maar even iets aan mijn wang, doe ik ze snel weer dicht. Kortom: bij het minste of geringste wat je voelt, neem je meteen maatregelen. Elise is dus wat verkouden, en bood zelf aan maar geen nachtkus te geven. Tsja, je weet maar nooit. Want als ik dinsdag verkouden ben, ga het mooi niet door. Wat je er als donor allemaal maar voor over moet hebben! Moeten we na de transplantatie maar weer goed maken, Elise. Wie wat bewaart, heeft wat!
Deze man moet ik even aan jullie voorstellen. Ik vind het een prachtkerel. En het is degene waar het volgende week dinsdag om draait: dr. H.S. Hofker, chirurg van beroep bij het AZG. Sinds de eerste keer dat ik een gesprek had met hem, mag ik die man. Rustig, sympathiek en volgens mij zeer deskundig. Zoekt bijvoorbeeld naar minder belastende operatietechnieken voor de donor (kijk maar hier) en mailt mij bijvoorbeeld linkjes door waar ik moet kijken om informatie te vinden voor www.nierdonor.nl. Plus: hij heeft aangeboden foto's te (laten) maken van de beide operaties met mijn toestel! Dan snijdt het mes natuurlijk van twee kanten (pfffff): ik heb foto's voor op de site, en hij krijgt ze natuurlijk ook voor zijn presentaties. Dr. Hofker: je wordt alvast bedankt!
Vrijdag 5 september 2003.
EN 
Www.nierdonor.nl wordt goed bezocht: we zijn inmiddels over de 1000 bezoekjes heen en mogen ons nu feliciteren met dit jubileum. Het is ook leuk om te zien wie er allemaal langskomt: vrienden, kennissen, familie, relaties, etc. Onlangs hebben zelfs mijn loodgieter (Koos, succes in Nijmegen!) en mijn notaris de site bezocht. Die notaris heeft natuurlijk een reden. Nee, niet vanwege die droom van Marlyn (zie gisteren)! Maar wel omdat ik hem in maart heb gevraagd eens uit te zoeken wat ik kan regelen als ik onverhoopt voor de transplantatie kom te overlijden. Ik had namelijk een donorcodicil met keuze 1. Dat betekent dat ik toestemming geef voor donatie na mijn overlijden. Maar nu bleek dat, als ik zou overlijden, Eurotransplant zou bepalen voor wie o.m. de nieren bestemd zouden zijn. En dat was nou net niet mijn bedoeling. Eén van mijn nieren zou in zo'n situatie naar Jeanne moeten gaan, vind ik. Maar het is bij wet geregeld dat je dat dus niet zelf kan regelen. En dat heeft mijn notaris even voor mij uitgezocht. Ben, nog bedankt hè? Ik heb inmiddels mijn donorcodicil gewijzigd in keuze 3: donatie na toestemming van de familie. Als straks die transplantatie achter de rug is, zal ik het wel weer wijzigen in keuze 1.
Ik heb me wel behoorlijk druk gemaakt over deze toestand. Ik heb er zelfs een mailtje aan gewaagd aan Erika Terpstra als lid van de vaste commissie voor VWS. Maar ja, die heeft nooit terug gemaild.
Maar ik blijf het vreemd vinden dat je in een testamant wel mag vastleggen wie later je fiets krijgt, en of je begraven, bijgezet of verbrand wil worden, maar dat je -in onze situatie- niet zelf mag beslissen wat er met je nieren gebeurt. Ronduit belachelijk!
Donderdag 4 september 2003.
Ik heb dus gisteren maar meteen even gebeld naar huize Nijenhuis. Over die auto van Henny. Nou, ik hoefde niet te vrezen: het stond al op de kalender. Ze waren er al vanuit gegaan dat alles gewoon drie weken was opgeschoven. Henny en Hannie: bedankt alvast!
Kreeg ik gisteravond iets heel anders te horen van onze oudste. Ze had gedroomd. Nou ja, droom; niet zo'n vrolijke, dus meer een nachtmerrie. Ze droomde dat het dus misging aanstaande dinsdag. En dat ze bij de begrafenis een toespraak moest houden bij de (mijn) kist. En het einde van die toespraak kwam overeen met wat ze elders was tegengekomen op deze site. Ik was haar held!
Lieve meid hè, die Marlyn?
Woensdag 3 september 2003.
Volgens mij ben ik wat vergeten. Net zoals de vorige keer -nou ja- wilde ik volgende week Wim graag een beetje ontlasten omdat hij al alle dagen heen en weer moet rijden tussen Hengelo en Groningen. Dus had ik in gedachten dat Henny Nijenhuis me wel even zou ophalen in Groningen als ik weer naar huis mag. Dat had ik dus voor de vorige keer keurig geregeld (en dus ook weer keurig geannuleerd). Alleen: ik weet niet meer of ik Henny wel weer gevraagd heb of hij dat volgende week zaterdag (wat klinkt dat dichtbij, hè?) dan ook weer wil doen. Ik moet hem dus snel even bellen of mailen, anders gaat me dat nog mis ook. En dat is niet niks.
Dat zit namelijk zo. Ik ken Henny nu, denk ik, zo'n jaar of dertig. Hij kreeg verkering met een nichtje van Elise, en het heeft altijd geklikt tussen ons. Eén van die klik-redenen is dat we allebei gek zijn op auto's. Als één van ons een andere auto had gekocht reden we niet eerst naar huis, maar eerst naar die ander. Ik bedoel maar. En Henny heeft op dit moment een auto, waarvan menig mens graag eigenaar zou zijn. Ik ook. En nu krijg ik dus weer de kans om in die auto te zitten/liggen, of wat dan ook. En ben ik vergeten of ik dat al geregeld heb. Dat ga ik dus nu doen!
Oh ja. Wat voor auto Henny heeft? This one:
Mooi toch? 
Ik ga dus in stijl naar huis. Snap je?
Dinsdag 2 september 2003.
Zondagavond zag ik even een stukje op tv over twee Engelsen die beiden dachten de zwaarste man ter wereld te zijn. De ene woog meer dan 300 kilo, de andere goed 200. Die laatste was "zwaar" teleurgesteld, want hij dacht zeker 350 kilo te wegen. Had hij maar meer moeten eten.
Voor mij geldt het omgekeerde. Als ik er goed over nadenk, kom ik er volgende week dan ook beter uit. Want als ze dan tijdens die nieruitname (abdomie, noemen ze dat, geloof ik) ook nog al het omliggende vetweefsel -moeten- weghalen, dan moet dat toch al met al een aardig gewichtbesparing voor mij betekenen. Dus ben ik eens gaan zoeken wat zo'n nier nou weegt. Nou dat blijkt mee te vallen. Een volwassen nier is zo'n 10 tot 12 cm lang, 5 tot 7 cm breed en bijna 3 cm dik. Dat zal wat wegen denk je dan. Nou ja, als je het op je bord hebt liggen misschien. Maar het gewicht van een nier bedraagt slechts ongeveer 150 gram. Zet niet echt zoden aan de dijk als je wilt afvallen. Zelfs niet als je het verwijderde weefsel meetelt. Ik zal toch echt nog meer moeten gaan hardlopen of zoiets! Ik zal er over na gaan denken, maar voorlopig vind ik het goed zo.
Ik kan natuurlijk ook gewoon wat aan de oorzaak doen. Ik was toch gestopt met roken op 15 januari? Dus dan moet ik na de transplantatie gewoon weer gaan roken! Want daardoor ben ik natuurlijk een paar kilootjes aangekomen!
Of is dat toch niet zo'n goed idee..............?
Maandag 1 september 2003.
Jeetje, nog een weekje en dan zitten we al weer in Groningen. De tijd gaat wel heel erg snel, vind ik. Gisteravond was ik bij Jeanne, Wim en Leen om over de website te praten. Maar ja, daar gaat het natuurlijk niet alleen over. Jeanne vertelde dat ze 's nachts zo'n last had van pijn in de armen en benen. Dat wordt veroorzaakt doordat de afvalstoffen zich elders in het lichaam nestelen, omdat de nieren niet goed werken. Dat veroorzaakt weer irritatie bij de spieraanhechtingen en dat voel je dan. Maar er ontstaan veel meer klachten als je nieren niet meer werken: onrust in de benen, jeuk en steken. En moe, moe, moe. Allemaal ongerief dus. Maar een weekje moet ze nu nog volhouden. Kom op Jeanne, en geen gekke dingen meer doen, waardoor we wéér terug kunnen....... Doe ik ook niet, die gekke dingen dan..
Ik heb nog weer een berichtje gevonden voor nier-en-plezier. Over iemand die een nier op internet te koop aanbood. Nou ja, lees maar.
En ik vond nog een artikel over oud worden met één nier. Gaat prima dus. Kijk maar hier.
Zondag 31 augustus 2003.
Zo, mijn hardlooprondje weer achter de rug. Ging -al zeg ik het zelf- bijzonder goed. Als nierdonor moet je in een goede conditie zijn, anders gaat het verhaal niet door. En zo zijn er nog een paar voorwaarden: je mag geen suikerziekte hebben (of mogelijk in de toekomst kunnen krijgen) of bijvoorbeeld geen reuma hebben. Afgezien dan van een passende bloedgroep e.d. Ik las afgelopen week zelfs ergens dat je ook niet te dik mag zijn, alleen begrijp ik daar de reden niet helemaal van. Ik kan me voorstellen dat uitname van zo'n nier dan wat moeilijker is, maar verder? Ik zal die vraag eens stellen in de vraagbaak van de lvd. Eens zien wat erop wordt geantwoord.
En vanavond ga ik naar mijn neefje, om verder te praten over de site. Dan zal ik Jeanne meteen even vragen wanneer het eerste zijdelinkje komt.
Fijne zondag!
Zaterdag 30 augustus 2003.
Ik heb me toch slecht geslapen vannacht! Gewoon niet gewoon. Om een uur of drie werd ik wakker en uiteindelijk viel ik pas om half zes weer in slaap. WC-bezoek, glaasjes water, even tv kijken, even computeren, het hielp allemaal niks. In die paar uurtjes trekt er wel van alles aan je voorbij: de hele situatie rond de transplantatie, de nieuwe rubriek van Jeanne (zie hierna), wel of niet hardlopen in de regen. Kortom: alles wat je maar een beetje bezig houdt, komt even langs. En dat terwijl ik nooit last heb van wat voor slapeloosheid ook. En nu was ik gewoon klaarwakker. Ik snap er niets van.
Jeanne heeft aangegeven ook wel te willen schrijven hoe zij tegen de hele situatie aankijkt. Ook een soort dagboek, zoals dit, maar dan van de andere kant zogezegd. Ze had zelfs al een naam voor die nieuwe rubriek bedacht: ZIJDELINKS. Ik vind het een prachtnaam. Het heeft iets van: van haar kant bekeken, van een afstand bekeken, er zit iets in van Besselink, en het heeft iets met links (aanverwante onderwerpen) te maken. Helemaal goed dus. Enneh Jeanne: ik wacht op je eerste kopij. Ik heb alvast een paginaatje aangemaakt. Kijk maar eens hier.
Vrijdag 29 augustus 2003.
Het regent en het is fris buiten. Ik heb daarom besloten vandaag maar even niet te gaan hardlopen en ik heb ook nog geen goed regenjack om dat in te doen. Kon er nog geen vinden. Ik wil natuurlijk geen griepje of verkoudheid oplopen daardoor. En het was natuurlijk ook nog wel heel lekker in bed. Vanavond squashen doe ik natuurlijk wel want dat is binnen. De bespanning van mijn racket is weer vernieuwd (die had ik vorige week kapotgeslagen).
Nu de vakanties weer achter de rug zijn komen ook de uitnodigingen voor vergaderingen e.d. weer binnen. Voor de transplantatie kan ik die nog wel bijwonen, maar daarna weet ik het niet. Een paar heb ik er al afgezegd want ik heb niet zo'n goed idee hoe snel ik weer herstel van de operatie. Van verschillende kanten hoor ik dat ik na een week of 5-6 weer helemaal het mannetje moet zijn. Dat mag ook wel want dan word ik net zo'n beetje 50........
Het is nog maar 11 daagjes tot de transplantatie, zag ik op de homepage. Het begint alweer een klein beetje te kriebelen. Nou ja, eerst maar weekend. Een goed weekend gewenst iedereen!
Donderdag 28 augustus 2003.
De teen van Jeanne is weer in orde. De dokter in Almelo had geen ander oordeel als wij de avond ervoor: OKAY! Voor de zekerheid is nog even bloed afgenomen om te zien of er toch nog een ontstekinkje ergens zit. We wachten af.
Er heerst links en rechts griep. We moeten dus een beetje oppassen dat wij dat niet krijgen. Nou weet ik niet of een transplantatie wordt uitgesteld als je (Jeanne of ik) griep hebt, maar ik denk van wel. Het is ook zo, dat ik toch wel bewust let op een aantal zaken. Ik word iets voorzichtiger in doen en laten, ik slik Echinacea-tabletten (weerstandsverhogend en herstelbevorderend) en dagelijks een vitaminepil. Volgende week begin ik weer met Arnica D6.
Zo, en de nieuwe pagina heet NIER-EN-PLEZIER. Daarop staat het eerste mopje en een krantenbericht van een paar weken geleden over een nierpatiënt die ze niet konden vinden. Plezier, en blijf sturen!
En Karen Mollink wordt vandaag 18 jaar! Karen (grote vriendin van onze oudste dochter Marlyn) komt bij van een hersenvliesontsteking. Ze is in de loop van de tijd een beetje onze derde dochter geworden. Karen, doe rustig aan vandaag bij de Edith Stein, en nog heel veel jaartjes!
Woensdag 27 augustus 2003.
Een beetje vervelend vond ik het wel: werd mijn neef gisteren 25 jaar, had ik geen kado voor hem. Ik wist echt helemaal niks, Leen, maar inmiddels wel. Komt helemaal goed!
Zo, Jeanne moet vandaag naar Almelo om haar teentje te laten inspecteren. Dat hebben wij natuurlijk gisteren al uitgebreid gedaan (hij stonk niet eens!), en we hebben hem goed bevonden. Er zit weer een keurig korstje op, dus ook dat gaat allemaal goed komen.
Vandaag is ook oom Frans jarig: hij wordt 71 jaar. Gefeliciteerd! Oom Frans is hier bijzonder: hij is de opa van mijn oudste dochter en leeft al 28 jaar tevreden met één nier. Vandaar. Zal bij mij dus ook wel goed komen.
Ene Yvonne heeft in ons gastenboek geschreven, maar ik weet zo niet welke Yvonne het is. Ik heb Jeanne nog gevraagd wie dat was, maar ook zij tast in het duister. Dus Yvonne: maak je even bekend!
Tsja, en die eerste mop? Die zet ik er morgen maar op.
Dinsdag 26 augustus 2003.
Alweer een verjaardag in huize Besselink: Jeannes zoon Leen is vandaag jarig. Daar gaan we vanavond dus even naartoe met mama. Enneh Leen (super-vrijwilliger bij het opzetten van deze site):
onmeunig gefeliciteerd! en tot vanavond.
Ik heb uit Groningen een aantal kaarten ontvangen van mensen die ze naar het AZG hadden gestuurd. Daaronder één kaart, die me volkomen verraste: van een groep medewerksters van Asito! Voor de vakantie heb ik hun 5 dagen computerles gegeven en blijkbaar hadden ze goed onthouden dat ik een nier zou afstaan. Meiden, bedankt!
Verder ben ik regelmatig op het internet aan het speuren naar informatie voor nierdonoren. Het valt me zwaar tegen wat daarover te vinden is. Ook bij de landelijke vereniging voor dialyserenden (lvd) vind ik eigenlijk maar weinig informatie. Marinus Botterhuis (kreeg 3 jaar geleden een nier van zijn vrouw Margreet) vertelde me laatst dat ik me erop moest voorbereiden dat alle aandacht naar de getransplanteerde gaat. Nou, als dat zo is straks, dan is het nu al zo met de informatieverstrekking. Deze site moet echt een site worden voor donoren.
Maandag 25 augustus 2003.
Deze site zal na de transplantatie een ander aanzien krijgen. Het is de bedoeling dat www.nierdonor.nl een site wordt van en voor nierdonoren. Andere donoren zijn overigens ook van harte welkom. Ik heb zelf het afgelopen jaar wel gemerkt dat je je informatie toch voornamelijk zelf moet halen, en die informatie wil ik graag op de site kwijt. Aan de techniek wordt al druk gesleuteld (hey gaat 'ie goed, Leen?) en ook de layout en het design zijn onderwerp van gesprek. Alle mensen achter de schermen: reuze bedankt voor jullie hulp!
De site wordt trouwens redeljk goed bezocht. We krijgen zelfs bezoek uit Joegoslavië, waarbij ik het vermoeden heb dat Enneüs Sipma vanuit Pristina, Kosovo stiekum in zijn uniform zit mee te kijken. En die mensen in Burkina Faso zijn Jos Besselink en zijn Rineke. Maar wie er nou in Duitsland zit? Geen idee.
Zondag 24 augustus 2003.
De reünie was geslaagd gisteravond! Een aantal mensen hadden we in geen jaren meer gezien. We hebben heerlijk gelachen bij alle oude herinneringen die werden opgehaald: ons stamcafé bij Bets Hemmelder, de auto's die we hadden, de vakanties, spullen die we destijds van elkaar leenden (en nooit terugbrachten), de muziek, enz. Voor herhaling vatbaar!
Van Jeanne kreeg ik vanmorgen een mailtje dat de wond van de teen weer open was gegaan. Da's jammer natuurlijk. Moet ze de volgende keer maar even een plastic zak om haar voet doen als ze gaat douchen!
Om deze site verder wat op te vrolijken, ben ik op zoek naar moppen, grappen, cartoons, plaatjes, etc. over nieren en natuurlijk niertransplantaties. Ik heb helaas nog niets gevonden. Mocht iemand iets tegenkomen op dat gebied: mail maar!
Zaterdag 23 augustus 2003.
Het gaat goed met Jeanne en haar teen: er zit een mooi korstje op de wond, dus we hopen er het beste van. Ik weet trouwens niet of ze al een afspraak met dr. Woittiez heeft. Dat is haar nefroloog (nierendokter) in Almelo. Hij zal in de week voor de transplantatie bekijken of de wond goed is genezen, zodat die de transplantatie niet meer in de weg staat.
Jeanne heeft trouwens ook een nieuwe oproep voor de transplantatie gekregen. Zij moet weer vrijdags komen voor een laatste algehele controle, maar die dag geldt al wel als opname. Daarna krijgt ze "weekend-verlof" en moet ze maandag 8 september weer om half tien aanwezig zijn. Lijkt me een lukratieve business voor een ziekenhuis....
Het is de tijd van reünies: de vader van Ton Heerze (goede vriend, eigenaar van Webton internetdesign en sponsor van deze site), die vader van Ton Heerze dus, Jaap Heerze -oud-discjockey- organiseert op 10 oktober een avond voor de stappers van toen: mensen die vaste klant waren bij de Herbergh, de Walvis (Elise en ik dus), White House en de Rootie en zo. Nostalgie voor veertigers en vijftigers (van die ouwe l....., volgens mijn zoon) zoals wij dus.........
En dus gaan Elise en ik gaan vanavond met Jeroen en Joke Brok naar Steenwijk. We hebben daar, bij Wim en Anja Beerlage, een soort reünie van oude vrienden, die we voor een deel ook al tegenkwamen op de reünie van het 13e elftal van Achilles. Als die transplantatie van afgelopen dinsdag gewoon was doorgegaan, hadden we daar niet heen gekund. Nu gelukkig wel.
Vrijdag 22 augustus 2003.
Zo, kreeg ik toch gisteren de nieuwe oproep voor de transplantatie! Of ik op maandag 8 september 2003 maar om 9.30 uur wil verschijnen in Groningen. Die oproep moet je altijd (nou ja, dit is voor mij ook pas de tweede keer) telefonisch bevestigen via een speciaal telefoonnummer. Dan krijg je Frederique van het opnamebureau van afdeling C3 aan de telefoon. Ze zijn wel snel met die nieuwe oproep. Maar ik mag niet later komen dan 9.30 uur, zoals afgelopen maandag. Toen hoefde ik er pas om 10.00 uur te zijn, omdat Jeanne ook pas tussen 10.00 en 10.30 uur in Groningen werd verwacht.
Ik heb vanmorgen ook mijn laatste tablet Doxycycline ingenomen. Die kreeg ik 3 weken geleden voorgeschreven door dr. Raspe van de afdeling Interne geneeskunde (B4) van het AZG en dr. Corsten. Ik had namelijk 3 tekenbeten in de vakantie opgelopen en die leidden ertoe dat ik de ziekte van Lyme kreeg. Dat was natuurlijk niet zo lekker, maar gelukkig waren we er op tijd bij en liep de transplantatiedatum uiteindelijk geen gevaar. Persoonlijk leek mij een ingegroeide teennagel minder erg..... Of toch niet?
Wat ik er wel van leerde: ik overleg bij de minste of geringste ziekteverschijnselen met het AZG zodat snel de juiste maatregelen kunnen worden genomen.
Donderdag 21 augustus 2003.
Helaas, geen Mick Jagger gisteren meer in Amsterdam: zijn keel had hem in de steek gelaten. Zijn conditie wordt blijkbaar toch wat minder. Maar hierdoor kreeg het concert van dinsdag natuurlijk wel even een extra gouden randje.
Met die conditie ben ik ook bezig. Vanmorgen dus weer even hardgelopen. Dat ben ik gaan doen nadat ik een zweepslag had gekregen door een partijtje voetbal tijdens de reünie van het 13e elftal van Achilles. Mijn fysiotherapeut zei na een paar weken dat ik wel weer een beetje kon gaan hardlopen, en dat ben toen gaan doen. Aan de hand van een schemaatje -van internet geplukt- loop ik om de dag. Gewoon om mijn conditie op te vijzelen, want van stoppen met roken (sinds het eerste consult -15 januari- bij dr. Woittiez) en een paar weken stilzitten na een zweepslag wordt je conditie niet beter. Mijn buikje wel trouwens. En dat was nou net niet de bedoeling. Ik wilde zo gezond mogelijk het ziekenhuis in.
Verder ga ik 's maandags met Elise zwemmen en vrijdags squash ik met Robert. Maar mijn conditie wordt nu weer steeds beter. En die van Mick Jagger blijkbaar niet. Lekker puh!
Woensdag 20 augustus 2003.
Ha, en waar dacht je dat ik gisteravond was? Precies: in de Amsterdam Arena, bij de Stones! Samen met Wim. Gaaf, fantastisch. Dat was nog eens wat anders dan in een ziekenhuisbed liggen.
Wat bleek gisteren? Wim had twee kaarten van zijn broer Han gekregen en belde om half vijf op of ik mee wilde. Vreselijk domme vraag dus, Wim! Maar dat wist je. Dus snel eten gekookt, met John en Lisa gegeten en om half zes zaten we in de auto. In zo'n stadion krijgen op deze avond nummers als "Miss You" en "You can't always get what you want" (ijzersterk gebracht gisteren) plotseling toch een speciale betekenis. Wim en Han: vreselijk bedankt voor deze avond!
Onderweg naar Amsterdam belde Elise op dat er ook nog een enorme bos bloemen was bezorgd, afkomstig van Jeanne, Wim en Leen. Met op het kaartje vermeld: "Om het wachten te verzachten". Die 19e augustus werd zo toch wel een heel speciale dag. Maar dat wordt 9 september ook. Bedankt allemaal nogmaals, en vanavond ga ik toch gewoon kijken naar het Live-concert van de Stones op RTL4, zoals ik steeds van plan was!
Dinsdag 19 augustus 2003.
Tsja, zo lig je op kamer 348 van het AZG en zo slaap je weer lekker in je eigen bed. Sorry Paulien (mijn slapie daar). Het is natuurlijk wel verschrikkelijk balen dat de transplantatie vandaag niet doorgaat, maar er valt tegelijkertijd ook een behoorlijke spanning van je af.
Maar goed, vandaag zal ik even een paar afspraken moeten verzetten en nieuwe maken. Want de planning is gewijzigd hé? Ik vraag me af: zou zo'n chirurg nu plotseling een hele dag vrij hebben? Er vallen toch 2 operaties uit? Ik vraag het de volgende keer.
Voorlopig hebben we dus even rust aan het front. Ik denk dat ik even bij Jeanne langs ga om te kijken hoe het daar is.
En we kunnen nu ook even rustig kijken hoe het met de website verder moet.
Maandag 18 augustus 2003.
Nou, ik heb toch wat slechter geslapen dan vorige nacht. Ach,wat maakt het uit? Ik kan nog genoeg slapen de komende dagen. Verder was gisteren toch ook wel druk: visite van familie en buren, veel mailtjes en gastenboek lezen. Plus dat ik ook nog de fiets van zoon John moest repareren.
Maar: we gaan naar Groningen vandaag, waar we alletwee om 10.00 uur moeten zijn. Wim, de man van Jeanne, brengt ons weg, en hij zal de hele week op en neer rijden tussen Hengelo en Groningen.
We zullen zien wat vandaag allemaal zal brengen.
Nou eh, dit scenario had ik nooit kunnen bedenken, dus. Wat zal ik zeggen? Gewoon SHIT dus!
Maar: we gaan dus 8 september op herhaling voor de transplantatie op 9 september. En dr. Hofker, de chirurg, laat dan foto's maken van de operaties. Prima kerel, toch?
Zondag 17 augustus 2003.
Zou mijn kamer er weer zo uitzien als tijdens het onderzoeksweekje eind april/begin mei?
Het begint nu toch wel wat te kriebelen. Niet dat ik nou de hele nacht niet heb geslapen (integendeel), maar een beetje vaag gevoel in de onderbuik is -denk ik- niet helemaal vreemd op voorlopig de laatste dag thuis. Ik begin me trouwens ook af te vragen waarom we zo vroeg in het AZG moeten zijn morgen: om 10.00 uur al. Wat moeten we daar toch de hele dag doen? Ik zie wel.
Het gastenboek en al die mailtjes vinden we prachtig: allerlei bekenden en onbekenden sturen ons een leuke boodschap. Mag ik jullie vanaf hier alvast bedanken voor al die goede wensen?
Zaterdag 16 augustus 2003.
Nou, het dagje Groningen van Jeanne was geslaagd: ze heeft kennis gemaakt met Erika (jawel: net als Jeanne ook uit Goor!) en Herman (hey, alles goed?) en dr. van der Heide van D4. En een aantal onderzoekjes gehad. Alles was goed, ze heeft alleen een ontstekinkje aan haar grote teen en dat moet maandag toch misschien even behandeld (lees: opengesneden) worden.... Dus nu zal Jeanne, vermoed ik, het hele weekend met haar teen in de Biotex gaan zitten.
Maar goed, ze hoeft nog geen medicijnen in te nemen tegen de afstoting, want dat was niet nodig omdat hier sprake was van een familietransplantatie.
De narcose dinsdag is een onderwerp van gesprek: wordt het een ruggeprik of een algehele narcose? Ik voel veel voor de ruggeprik: dan kan ik "bijblijven" tijdens de operatie, ben ik niet misselijk(?) na de tijd en het schijnt dat je na de tijd dan ook een blokverdoving kan krijgen, waardoor je de eerste dagen minder pijn hebt. Ik heb nog nooit zo'n ruggeprik gehad, en van gewone narcoses heb ik nooit last gehad, dus wat te doen? Ik zal het er wel met de anaesthesist over hebben; maandagavond komt hij langs.
Verder gisteravond nog even lekker gesquast met Robert, mijn zwager. Het zal wel even duren voordat we weer samen gaan, Robert!
Vrijdag 15 augustus 2003.
Zo, het feest is geweest, alle familieleden kwamen langs, maar nu weer gewoon aan de gang. Jeanne ging gisteren om 22.00 uur naar bed, want vandaag moest ze naar Groningen voor een laatste check-up. Een officiële oproep voor de transplantatie heeft ze nog steeds niet gehad, en die zal ook niet meer komen, volgens Regien Meijer, de transplantatie-coordinator.
De meest gestelde vraag aan mij is of ik al zenuwachtig ben. Steevast is mijn antwoord "nee", want ik ben echt niet zenuwachtig. Degene die het het spannendst vindt, is mijn moeder: die heeft volgende week twee kinderen op de operatietafel liggen!
Kom op Mam, het komt allemaal weer goed, en zaterdags ben ik al weer thuis!
Donderdag 14 augustus 2003.
Jeanne is jarig! Vandaag wordt ze 52 jaar. Meid, proficiat!
Enneh, mijn kadootje krijg je dinsdag, het moet even professioneel worden uitgepakt!
Ik heb het met Groningen destijds zo geprobeerd te regelen dat de transplantatie afgelopen dinsdag zou zijn, maar door de late uitslag van de kruisproef (pas 28 juli) en de zomerstop van het AZG kon dat voor de vakantie dus niet meer geregeld worden. Nou ja, dit is ook leuk.
Vanmiddag ga ik even met mijn moeder naar de verjaardag, en vanavond ga ik (na de laatste etappe van de zwemvierdaagse) met Elise. We moeten wel weer op tijd weg, want Jeanne moet morgen een dagje naar het AZG voor een laatste "check-up".
Woensdag 13 augustus 2003.
Het wordt alweer zo warm vandaag: 25-29°C.
Zo, nog 6 daagjes tot de transplantatie. Gisteren even gelezen hoe Jeantje over mij dacht en daar werd ik toch wel een beetje verlegen van....
Dat zal ik haar morgen wel even vertellen, want morgen is natuurlijk wel een heel speciale dag: dan is ze jarig en wordt ze 52 jaar. Ik hoefde geen kadootje voor haar mee te brengen.
Lees ik net in de krant dat ze afgelopen maandag in Wormerveer na een ware klopjacht van de politie een nierpatiënt hebben kunnen vinden voor wie een donornier beschikbaar was in het Medisch Centrum Alkmaar. Zou die man geen mobieltje hebben?
Dinsdag 12 augustus 2003.
Pfff, warm is het wel weer vandaag. Het is nu nog precies één week tot de transplantatie. Ik heb al een weekendtas klaar staan om alvast wat in te pakken. De joggingbroek zit er al in. Die kan ik -denk ik- het beste aan doen als ik weer naar huis mag.
Een spijkerbroek zit dan toch wel wat te strak.....
De wekkerradio wil ik ook weer meenemen, dat is handiger 's nachts dan zo'n ding met wijzers.
+
Vandaag kon ik dan eindelijk mijn mobieltje ophalen bij Debitel in Oldenzaal: zo'n hip ding dat je dicht kan klappen. Ik kreeg er ook nog een digitale fotocamera bij, die beter (4,1 megapixels) was dan die er eigenlijk bij hoorde. Allemaal gratis omdat ik alleen mijn contract maar verlengde! Ze hebben meteen even mijn telefoonboek overgezet naar die nieuwe telefoon. Fantastische service daar in Oldenzaal, en beter dan hier in Hengelo. Bedankt Yvonne en collega! En wie heb ik dus het eerst gebeld? Precies!
Maandag 11 augustus 2003.
Hittegolf in Nederland. We mogen niet al te veel stroom verbruiken, want de reserves nemen snel af.
Vandaag samen met Elise begonnen met de zwemvierdaagse: elke dag 10 baantjes van 50 meter. Ach, stelt niet zo veel voor, maar ik mag van Paul Droog, mijn fysiotherapeut, niet meer hardlopen tot een paar weken na de transplantatie. Moet toch wat doen om in een beetje goede conditie het ziekenhuis in te gaan?