 De transplantatie 2  Vrijdag 27 februari ontwaak ik met de gedachte dat het vandaag zal gebeuren. Marian wordt klaargemaakt en haar operatie zal om 8.00 uur beginnen. Zelf kon ik die morgen nog vrij bewegen en vond het heel prettig dat Catrien en de kinderen bij mij in het ziekenhuis waren. Zo brachten wij die morgen door met wat te praten en vroegen wij ons af hoe het met Marian zou gaan. Om 11.30 uur kreeg ik van de verpleging een pilletje om rustig te worden en tevens het bekende operatiejasje aan. Ik was er helemaal klaar voor. Om 12.30 uur hebben de kinderen mij even geknuffeld en ben toen door Catrien en de verpleegster naar de OK gebracht. Terwijl ik daar lag te wachten kwam de dokter mij vertellen dat Marian reeds geopereerd was en dat alles goed was verlopen. Een hele opluchting voor ons. Wat heel bijzonder is, is dat bij een familietransplantatie de donor en ontvanger tussen de operaties door elkaar even kunnen ontmoeten. Al snel kwam Marian op haar brancard naast mij liggen. Een zeer ontroerend moment. Ik schrok van haar opgezette gezicht. Dit was ontstaan door het vele vocht wat haar was toegediend om haar nieren zolang mogelijk actief te houden. Ik heb haar even over de arm kunnen strijken maar zij heeft hier niets van meegekregen aangezien ze nog niet geheel bij kennis was. Vervolgens was het mijn beurt en ben ik door de zuster opgehaald en de OK ingereden. Na kort om mij heen te hebben gekeken kwam de anaesthesiste. Die gaf mij een prikje zodat ik tijdelijk van deze wereld was. Lees verder
|