De transplantatie 5 
Ze komen allemaal langs die vrijdag: Renze en de kinderen en Jerry, Marian en Catrien en Julia en Hermina, die heel timide met een glazen bak slaapkamergeluk in de handen staan en Theo die natuurlijk langs wilde komen voordat hij naar St. Maarten zou gaan. Ik krijg ook al boeketten bloemen, als eerste van Jan en Catrien.
Later hoor ik dat de kinderen geschrokken zijn van mijn opgezette gezicht. Dat heb ik helemaal niet beseft, ik was alleen maar heel erg blij dat ik ze allemaal weer zag! Chirurg Hofker staat ook aan mijn bed en vertelt dat alles goed gegaan is en dat hij "en passant" ook een myoom(pje) heeft weggenomen dat aan de buitenkant van de baarmoeder zat. Daar ben ik wel blij om, ik had er later last van kunnen krijgen.
Ik heb ook 's avonds nog geen praatjes, wat heel ongewoon is, en val steeds weer in slaap. Ik word pas zaterdagmorgen weer wat helder en besef dat er meer mensen op de kamer liggen. Hello people, ik ben er weer (bijna).Het catheter mag eruit, met de mededeling dat ik dan wel zelf moet gaan plassen. Het infuus hou ik nog even, dus er komt wel vocht binnen.
Ik durf niks te eten of te drinken vanwege de eerdere misselijkheid, maar verpleegkundige Marieke zegt dat ik gewoon thee moet proberen. Dat gaat goed en ik geloof dat ik later een broodje heb gegeten. Warm eten lokt nog niet erg, maar voor de volgende dag vul ik toch maar een bestellijst in. Wat appelmoes en yoghurt zal er dan wel ingaan.
Marieke helpt me met in bed wassen en verschoont de pleisters. Ze zegt dat de snee onderin mijn buik er goed uitziet. Ze denkt dat er onderhuids gehecht is.
Lees verder