De screening 6 In de weken die volgen wordt in overleg besloten mijn werk in stukken te hakken en te verdelen over diverse mensen. Ik draag alles zoveel mogelijk over en probeer nog wat op te ruimen voordat ik vertrek. Intussen houden Jan en Catrien grote schoonmaak in Sappemeer, omdat de hulp al weken ziek is. Dat is hen wel toevertrouwd! Ik probeer zoveel mogelijk mijn gewone ritme aan te houden en het blijkt dat de weken eigenlijk snel voorbij gaan. Soms overvalt me voor het slapen gaan weleens een bepaalde spanning. Wat ga ik doen, zou dat allemaal wel goedkomen? En wat als er iets fout gaat? Gelukkig kan ik die gedachten vrij snel weer van me afzetten. Ik besef ook wel dat het logisch is dat je weleens even door twijfel wordt overvallen. Ook praktische zaken passeren af en toe de revue: hoe zal het thuis gaan als ik een tijdje uit de running ben, hoe gaat het op mijn werk in die periode en daarna, zal ik het hardlopen wel weer op hetzelfde niveau kunnen doen na de operatie? Allemaal vragen die weleens naar boven komen, maar over de hele linie heb ik er gewoon vertrouwen in dat het allemaal wel goed komt. Op vrijdag 20 februari ben ik jarig, ik word 47. We hebben de beide families uitgenodigd en het is leuk om iedereen even te zien. Jan en Catrien hebben letterlijk stad en land afgelopen voor een mooie duster, die past bij de pyjama die ik al eerder heb gekregen. Van anderen krijg ik o.a. een mooi boekje met gedichten en andere boeken om te lezen. De kaarten hebben allemaal een dubbele tekst: "gefeliciteerd en veel sterkte en succes de komende tijd". Lees verder