Denkproces van Marian 7

Renze en ik besluiten die zondag naar Jan en Catrien te gaan en bellen hen voor een afspraak. Komt goed uit dat ze net een nieuwe parketvloer hebben.
Je zou zeggen dat zo'n boodschap makkelijk te brengen is. Nou niet dus! We hebben eerst een hele poos over van alles gekletst en de "spoel-machine" bekeken die intussen naast Jan zijn bed was geplaatst. De week ervoor hebben Jan en Catrien in het ziekenhuis in Leeuwarden moeten leren hoe zo'n machine werkt. Om daar goed het hoofd bij te kunnen houden was het goed dat ze toen nog niet wisten dat ik inmiddels in de procedure zit.
Uiteindelijk vertel ik dat ik meteen aan het begin van het nieuwe jaar iets op de planning heb staan, nl. een vierdaagse opname in het AZG om te onderzoeken of ik een nier zou kunnen afstaan. Ik kan hier de gezichtsuitdrukkingen niet verwoorden die Jan en Catrien dan hebben. Laat ik volstaan met te vertellen dat het nogal emotioneel is en dat ze even later door het dolle heen zijn.
Heel erg verbaasd ook dat ik de eerste onderzoeken al achter de rug heb.
Het wordt een bijzondere decembermaand, waarin Catrien en ik steeds blijven relativeren (het kan immers ook nog allemaal niét doorgaan!) en Jan maar blijft zeggen dat hij positief en blij wil blijven en hiervan al wil genieten: "als het niet doorgaat zien we dat ook wel weer".
Een paar keer wordt er een prachtig boeket bloemen bezorgd in Sappemeer.
Ook Renze blijft het positief bekijken: "Je gaat met één nier op zomervakantie", zegt hij.
Lees verder