|
Cross-over niertransplantatie.
Voorgeschiedenis.
 |
Mijn naam is Grietje Helder, ben 54 jaar en al ruim 20 jaar nierpatiënt.
In 1999 is mijn nierfunctie behoorlijk achteruit gegaan. In 2003 was het zover om de keuze te moeten maken of hemo-dialyse of buikspoeling.
Ik had reeds voorlichting gehad. Mijn nierfunctie schommelde rond de 10-15%.
Mijn man wilde wel een nier aan mij afstaan. Maar al gauw bleek dat hij bloedgroep B en ik bloedgroep O heb. Deze bloedgroepen kunnen niet samengaan voor een transplantatie.
Op een avond werd ik gebeld door mijn broer Albert en schoonzus Esther. Mijn broer, de enige die ik heb, wilde mij een nier afstaan. Mijn schoonzus was eveneens bereid mij een nier af te staan, mocht het met mijn broer niet lukken. Ze hebben allebei bloedgroep O. Na onderzoek bleek, dat mijn broer een spoor van suiker in het bloed had. Hij kon geen nier aan mij afstaan.
Mijn schoonzus bood zich spontaan aan, zonder enige aarzeling. Zij heeft gesprekken en allerlei onderzoeken moeten ondergaan, waaronder een week lang verblijf in het AZG. Er werden verschillende keren kruisproeven gedaan. Alles bleek goed te gaan. Er was inmiddels al een jaar verstreken. Op het laatste moment kregen wij bericht, dat bij de kruisproeven de uitslagen toch wat onrustig waren. Uiteindelijk kregen wij het bericht dat wij bij de matching toch teveel antistoffen samen hadden. Dit was een enorme domper!
En wat nu? Toch dialyseren?
Mijn man had al eens tijdens een gesprek met de internist naar voren gebracht, waarom er niet onderling geruild kan worden, met koppels of echtparen, die dezelfde problemen hebben.
Dat was in 2003. Men had daar inderdaad een symposium over gehad. Waarschijnlijk komt dat nog.
Ik had nog 10% nierfunctie. |
De cross-over
In 2004 is inderdaad de cross-over van start gegaan. Dat is dus een onderlinge ruiling van echtparen of koppels, die eveneens problemen hebben met de bloedgroepen, of bloedmatches. Er wordt een geschikte donor voor jou gevonden via een computerprogramma. Hoe meer mensen zich aanmelden voor de cross-over, des te meer kans heb je op een geschikte donor.
 |
Mijn schoonzus belde mij op. Ze zei: ik wil jou toch helpen, ik heb bijna een jaar geïnvesteerd in onderzoeken, ik heb mij er al helemaal op ingesteld om jou te helpen.Ik meld mij aan voor de cross-over. Geweldig! Wat was ik blij. We gingen er dus voor. Best heel spannend. Ik ben gelijk aangemeld voor de cross-over.
De eerste twee rondes (er zijn er meerdere per jaar) zijn aan mij voorbijgegaan. Men stond op het punt een tijdelijke aansluiting in mijn hals te maken, ik hield vocht vast en het ging niet goed met mij. Via plastabletten heb ik het nog kunnen redden, zonder dialyse.
In juli werden wij gebeld. Wij waren gekoppeld. Maar dat wil nog niets zeggen. De typeringen van de nieren moeten ook bij elkaar passen. Een spannende tijd voor ons allebei.
|
Op een gegeven moment kregen wij te horen, dat de cross-over was gelukt! Op de dag van de cross-over vonden er dus 4 operaties plaats. De operaties zijn heel goed verlopen. 's Morgens werden de donoren geopereerd, 's middags de ontvangers.
De namen van de donoren blijven anoniem. Dit, omdat er te veel emoties los komen, mochten er dingen fout gaan.
Mijn schoonzus was na een week weer thuis. Ik heb twee weken in het ziekenhuis gelegen.
Alles gaat goed met ons.
Onze mening
Mijn schoonzus en ik zijn van mening, dat er veel meer bekendheid moet worden gegeven aan de cross-over. De meeste mensen weten niet waar wij het over hebben. Wij zijn er van overtuigd, dat er veel meer patiënten geholpen kunnen worden via de cross-over.
Wij zouden zeggen, mensen meld je aan voor de cross-over als je nierpatient bent en een donor hebt. Bij de vraag aan mijn schoonzus, waarom ze mij heeft geholpen antwoordde ze heel nuchter: Wanneer deze ziekte mij overkomt wil ik ook graag een nier van iemand ontvangen. Dachten ze er allemaal maar zo over!
Geschreven door Esther Geurts (donor) en Grietje Helder (ontvanger).
|
