 |
dé site voor en door nierdonoren |
|
|
dé site voor en door nierdonoren |
|
| Sent: Saturday, August 21, 2004 11:09 PM
Subject: waarom ik het gedaan heb. meneer Wissnk, het spijt me dat het berichtije van mijn zo radicaal was en is, maar ik had geen keus. Ten eerste wil ik mededelen dat ik totaal en totaal niks verkoop en het nooit echt serieus heb overwogen. Wat ik wilde laten losbartsen is een discussie over hoe thans onze maatschappij in elkaar zit. Dat de medische wereld behoorlijk te kort ziet, dat het kabinet met zijn bezuinigen, dit ten koste doet van onze zwakkere medemens Ik wilde deze maatschappij een spiegel voorhouden. Want men is heel egocentrisch bezig, ik, ik, ik, de tolerantie van deze regering is weg, het is slikken of stikken. Je ziet ontzettend veel leed om je heen, hoe mensen worden vernederd, ze hebben er toch niet omgevraagd. Wat ik ook zag is dat iemand echt voor hun opkomt, en hun noodkreet niet gehoord werd, goed de vakbond probeerd wat te doen, maar waar zijn de gezonde mensen, die voor hun in de bres springen, niemand toch. Ik wilde gewoon laten zien hoe onze maatschappij in elkaar zit. ik ben gewoon een simpel mens die om mijn medemens geeft, volgens enkele andere een bijzonder mens, maar dat vindt ik zelf niet, omdat ik toen mijn moeder ziek werd de zorg van het gezin over nam en de kinderen opvoeden, de jongste was toen vier jaar. Mijn moeder werd heel ziek, en we hebben nooit echt geweten wat ze nou precies had, alleen dat er bij het hart een hartruis te horen was. De oorzaakt van haar ziekte kwam pas aan het licht in een academisch ziekenhuis, toen een co-assisent haar vertelde wat zij eigenlijk niet had mogen weten, een nier die totaal verschrompeld, de ander werkte volgens hun nog maar 30 %, toen zij dat hoorde heeft zij ook de hoop opgeven, en is vrij kort daarna overleden. Ik had haar beloofd voor de kinderen te zorgen en dat heb ik gedaan. Ik heb toen een deel van mijn leven gegeven, en weet u ik zou het zo weer doen. In de tijd heb ik geen inkomsten gehad, af en toe gaven me zusje en broer me wat toe. wat ik over hield, ging weer in de pot. Maar me moeder zat er ontzettend mee, ik niet, liefde en wat voor mekaar over hebben is toch mooi. En ik vindt dat wij op deze wereld zijn om elkander te helpen. Toen ik na een gal-echo te horen kreeg van me huisarts,je heb drie nieren schrok ik, mijn moeder had verdomme bijna niks, en vervaarde weer haar verdriet, haar pijn, haar leed, enz. en mijn eerste gedachte daarna waren, misschien kan ik iemand helpen. Toen later ik berichten dingen las van mensen met een handicap, over hun herkeuring, hun behandeling door specialisten en ook mijn eigen ervaring, en hoe dit kabinet de wao,ers uitdund, dan voel je je woede koken, zulke dingen heb ik ook met me moeder ervaren, de vernedering, de pijn, je ziet door al die bezuiginge het menselijke aspect van de regering verdwijnen, ze zijn hard, keihard, en wat me pijn doet is dat altijd de zwakkere in onze samenleving, die zich niet kunnen verdedigen pakken. Alles met elkaar wilde ik iets proberen om, mensen wakker te schudden, een spiegel voor houden. want ik was echt woest, heel boos, teleurgesteld in mijn medemens. Sorry dat dat zo moest gebeuren, maar ik zou niet weten hoe het dan moest, en ik verwachtte eigenlijk een berichtje met de vraag waarom doet u dat. Ik kreeg een telefoontje van het Haarlems Dagblad en heb hun uitgelegd waarom zo een daad. later belde de SBS6, ook uitgelegd waarom. idat k wilde een discussie opgang brengen ,deze maatschappij wakker schudden. Verder heb ik met niemand over de zaak gesproken. Wat wel langzamer vorm krijg is de gedachte toen ik het hoorde, over het hoe en wat. misschien komt er ooit een wet mensen dat tijdens hun leven een donor kunnen zijn, ik heb bewust gekozen, ( ja, dit weer door mijn moeder) na mijn dood geen donor te zijn. En buitendien heb ik er geen vertrouwen in. Ik hoop dat u me kunt begrijpen, het spijt mijn oprecht, het is nooit de bedoeling geweest dat ik het uberhaupt niet serieus bedoeld heb, maar wat doet u uit wanhoop, woede, en oud verdriet, pijn, alles komt weer boven, het prut nog steeds. Nogmaals ik wilde niemand bewust kwetsen, mijn oprechte excuus hier voor. puck |